Podejmując zwykłe czynności życiowe w ramach pracy zawodowej, rodziny, czasu wolnego wchodzimy w sfery, którym patronują różni Bogowie. Żyjąc z nimi w zgodzie otwieramy się na ich moc, uzyskujemy ich wsparcie i jesteśmy skuteczniejsi. W codziennym nabożeństwie dbamy, by rozwijać harmonijnie własną osobowość. Jednak pełnimy także specyficzne role społeczne, różnimy się wykonywanym zawodem, sytuacją rodzinną. W zależności od tego, albo też od własnych predyspozycji możemy rozwijać specjalne nabożeństwo do poszczególnych Bóstw.

Poniżej chciałbym poddać pod dyskusję tekst, jaki przygotowuję dla olympeionu, a ściślej pewną praktykę, którą w nim prezentuję.

Przyłączając się do pomysłu Oribasiosa na odważne zreformowanie, czy reorganizację hellenizmu, chciałbym dorzucić swoje dwa grosze z socjologicznego punktu widzenia. Rozważając ostatnio problem przyczyn klęski, jak nas w starożytności spotkała pozwolę sformułować kilka postulatów.

Ciekawe to było doświadczenie, przygotowywanie na stronę ateńskiego kalendarza świąt. Rodzi wiele przemyśleń.

Pierwsze zawarłem w poprzednim wpisie - to przecenianie przez nas mitu. Wyraźnie widać to na przykładzie pierwszego święta: Kronii. Znacie Kronosa z mitologii? To ten brutal, który pożerał własne dzieci. Którego Shinoda Jean Bolen odmalowała jako archetyp patologicznego ojca. Jak wyobrażacie sobie święto na jego cześć? Zapewne nie powinno się obejść bez czegoś makabrycznego. Tymczasem święto to wesołe, rolnicze, pełne zabaw i radości z zebranych plonów.